Zabytkowy pałac Branickich powstały w latach 1745-1764 dla magnata Jana Klemensa Branickiego na sztucznej wyspie, otoczonej kanałami oraz 25-hektarowym parkiem. Pałac był uzupełnieniem głównej rezydencji hetmana Branickiego mieszczącej się w Białymstoku. W 1840 roku pałac wraz z zabudowaniami został wydzierżawiony na fabrykę włókienniczą przez Christiana Augusta Moesa. W 2 poł. XIX wieku pałac przebudowano i dobudowano do niego przybudówki. W rękach rodziny Moes zabudowania pozostały do 1915 roku, gdy podczas I wojny światowej zniszczono pałac, pawilony i oficyny. Po zniszczeniach wojennych pałac przeszedł w 1930 roku wraz z innymi zabudowaniami na własność szpitala i niezabezpieczony popadał w ruinę, którą zaczęto rozbierać w 1933 roku (rozebrano oficyny, zachodni pawilon i XIX wieczne partie boczne pałacu). W latach 1969-1973 odbudowano pałac i park. Od 1973 roku w pałacu znajduje się Muzeum Wnętrz Pałacowych (za Wikipedią).