Kościół Wizytek w Warszawie, pod wezwaniem Opieki św. Józefa Oblubieńca Niepokalanej Bogurodzicy Maryi – późnobarokowy kościół, wznoszony etapami w 1728–1733 oraz 1754–1763 według projektów Karola Baya i Efraima Szregera. Świątynia znajduje się przy ulicy Krakowskie Przedmieście 34. Należy do parafii Świętego Krzyża. Fasada kościoła jest jednym z najciekawszych elementów budowli. Jej dolna część jest prawdopodobnie dziełem Karola Baya, który stworzył dzieło charakterystyczne dla okresu dojrzałego baroku (pojawiła się też hipoteza, że jej projektantem był Gaetano Chiaveri). Falujący, jakby w ruchu będący mur podzielony parami kolumn, rozbudowany, łamany gzyms daje doskonałe efekty światłocieniowe i wzbogaca bryłę budowli. Zwieńczenie fasady jest nieco bardziej płaskie i jego autorstwo przypisuje się Efraimowi Szregerowi lub Jakubowi Fontanie. Nad portalem znajduje się herb Zakonu Wizytek – serce przebite strzałami, zwieńczone krzyżem. Jest to kościół jednonawowy z rzędami kaplic. Na końcu nawy znajduje się zamknięte prosto prezbiterium, przykryte sklepieniem kolebkowym z lunetami, opartym na pasach sklepieniowych. Nad kolumnami bardzo szerokie belkowanie, bogato urozmaicony gzyms. Delikatna dekoracja stiukowa o charakterze rokokowym głównie na łukach arkad otwartych do nawy. Rzeźby na fasadzie oraz, będąca jednym z najbardziej charakterystycznych elementów wnętrza świątyni, ambona w kształcie dzioba łodzi, wyposażona w maszt z żaglem, sieci i kotwicę (tzw. ambona łodziowa), są dziełem Jana Jerzego Plerscha. Obraz Nawiedzenie w wielkim ołtarzu namalował Tadeusz Konicz. Srebrne plakiety na hebanowej nastawie ołtarza wykonali Mateusz Wallbaum i Herman Potthof. W latach 1825–1826 na kościelnych organach grał Fryderyk Chopin, będąc uczniem Liceum Warszawskiego. Tu odbywały się niedzielne msze dla uczniów liceum, a kompozytorowi powierzono rolę organisty licejskiego. W 1909 stary instrument zastąpiono nowym, natomiast zachowano drewniany chór muzyczny. W świątyni znajdują się pomniki Tadeusza Czackiego i Kazimierza Brodzińskiego, a także liczne epitafia (m.in. Bolesława Podczaszyńskiego, Henryka Marconiego, Juliana Bartoszewicza, Jana Ziei i Bronisława Bozowskiego)[7]. Przy wejściu znajduje się pomnik-epitafium ks. Jana Twardowskiego w formie klęcznika z wyrytym jego ostatnim wierszem, napisanym tuż przed śmiercią w szpitalu przy ul. Banacha oraz małą biedronką.
Źródło opisu i historia obiektu:
/Petroniusz/