Budynek dworca otwarto w 1868 r. Projektantem był Hermann Grapow - starszy 6 lat brat Wilhelma Grapowa budowniczego wrocławskiego Dworca Głównego. W latach 1880-1912 prowadzone były prace nad przebudową obiektu. Dworzec jest dworcem przelotowym. Długa na 190 m budowla nawiązuje bryłą i rzutem do schematów pałaców renesansowych, ale detalem do budowli gotyckich. Wzniesiona została w nie otynkowanej cegle, co było charakterystyczne dla wielu budowli Szkoły Berlińskiej o charakterze publicznym, zbudowanych w latach 60-tych i 70-tych XIX stulecia, które manifestowały w ten sposób przywołanie tradycji architektury średniowiecza. Budynek przetrwał do dnia dzisiejszego w stanie nienaruszonym za wyjątkiem kilku ingerencji w jego wnętrza. (wg Janusz L. Dobesz „Wrocławskie dworce kolejowe” wyd.I Wrocław 2000)