W 1898 r. piastująca w państwie pruskim wysokie stanowiska wojskowe i państwowe rodzina Dohnów wydzieliła ze swoich dóbr znaczny obszar leśny i nieużytków z przeznaczeniem na poligon wojskowy. Tereny położone z dala od osiedli ludzkich stwarzały możliwość budowy nowoczesnego zaplecza szkoleniowego dla pobliskich garnizonów. Walory topograficzne tego poligonu takie jak: cieki wodne, bagna, wzniesienia, piaszczyste pustynne enklawy oraz powierzchnie częściowo zalesione, zdaniem strategów wojskowych, spełniły wszystkie wymogi, jakie potrzebne były do szkolenia wojska różnych formacji. Od tego czasu Świętoszów, jak i tereny do niego przyległe, stały się terenami ściśle wojskowymi. W 1900 r. zostały wybudowane pierwsze baraki do zakwaterowania szkolonych tu żołnierzy. W 1905r. poligon posiadał powierzchnię 5 tys. hektarów. Od początku istnienia był miejscem przeznaczonym do szkolenia pododdziałów piechoty, artylerii, strzelców i saperów. W 1934r. w Świętoszowie stacjonowało ok. 2400 żołnierzy, w 1936 r. - 8600, a sam garnizon mógł pomieścić nawet 10 tys. żołnierzy. W latach 40-tych poligon świętoszowski był jednym z największych w Niemczech. Szkoliło się tu około 60 do 70 tys. żołnierzy oraz powstawały oddziały i pododdziały Wehrmachtu, Waffen SS, Luftwaffe oraz Abwehry.
Po wojnie stacjonowały tu krótko oddziały 2 Armii WP, a następnie garnizon trafił w ręce Rosjan i aż do 1992 r. stacjonowała w nim 20 Zwienogrodzka Dywizja Pancerna. Obecnie znajduje się tutaj 10 Brygada Kawalerii Pancernej im. gen. broni Stanisława Maczka.
