Pasmo Wolińskie – mikroregion obszaru Uznam i Wolin, będący wysokim, zalesionym wałem morenowym, który kończy się nad morzem falezą[1]. Znajduje się w środkowej części wyspy Wolin, wyraźnie oddzielająca zachodni Półwysep Przytorski od reszty wyspy.

Na południowym krańcu, Pasmo Wolińskie jest oddzielone od Pagórków Lubińsko-Wapnickich obniżeniem równoleżnikowym (obszar przysiółka Trzciągowo). Od strony wschodniej do pasma przylega Równina Dargobądzka.

Rozciąga się łukowato od brzegu jeziora Wicko Małe do wybrzeża Zatoki Pomorskiej, na północnym wschodzie w okolicy Świętouścia. Kulminacja pomiędzy położonymi na jego zachodnich stokach Międzyzdrojami a leżącą kilka km w głębi wyspy – Wisełką.
Najwyższym wzniesieniem jest Grzywacz (116 m n.p.m.), nieco ustępują mu wysokością Góra Marii (108 m n.p.m.) i nadmorska Gosań (93 m n.p.m.), Góra Świętej Anny, Wysoczyzna. Inne nazwane wzniesienia: Biała Góra, Kawcza, Kikut, Leśnogóra, Piastowskie Wzgórze, Strażnica, Suchogórz, Święta Kępa.

W pasie nadmorskim, nad Zatoką Pomorską, tworzy najwyższe w Polsce wybrzeże klifowe.
Za