Zachowany do dziś kościół pod wezwaniem św. Doroty, Wacława i Stanisława powstał początkowo jako świątynia przyklasztorna. Jego patroni symbolizowali współistnienie Niemców, Czechów i Polaków na Śląsku. Cały zespół został założony przez zakon eremitów, na działce zakupionej od mieszczan. Po roku 1530 kościół i klasztor przejęli franciszkanie. Przejściowo (w latach 1534-1613) obiekt znajdował się pod zarządem miasta i urządzono w nim magazyny. Cesarz Maciej zwrócił klasztor franciszkanom, którzy wprowadzili się tam ponownie w roku 1615. W roku 1686 przebudowano gruntownie wnętrze kościoła w stylu barokowym. Barokowa przebudowa objęła również budynki klasztorne, dobudowano też nowe. Po kasacie zakonu w roku 1810 budynki przeszły znów pod zarząd miasta, od roku 1817 w dawnym klasztorze mieściło się więzienie. W roku 1852 więzienie przeniesiono do nowo wybudowanych obiektów, przy sądzie na Podwalu. Opuszczony klasztor niszczał, aż rozebrano go pod koniec XIX wieku. na jego miejscu powstał dom towarowy Rudolfa Mosse oraz hotel Monopol.