Rezydencja śląskich rodów szlacheckich w Bagnie koło Obornik Śląskich powstała na początku XVIII stulecia – jak podają przekazy – na korzeniu XIII-wiecznej warowni księcia Konrada II, słynącej z niemoralnego prowadzenia się jej mieszkańców i zniszczonej podczas wojny trzydziestoletniej. Najstarsza, barokowa część obecnego pałacu zbudowana została przez hr. Henryka Leopolda von Seher-Thos i jego żonę Joannę Fryderykę von Wentzky. Owa posiadłość w ciągu pierwszych dwóch wieków istnienia co najmniej 9-krotnie zmieniała właścicieli, aż do roku 1905, kiedy za kwotę ok. 1,5 miliona marek kupił ją wrocławski przemysłowiec i browarnik Georg Kissling. Siedem lat później Kissling wraz z rodziną przeniósł się z Wrocławia do Bagna, co poprzedzone było odrestaurowaniem wnętrz starego gmachu i budową drugiego, neobarokowego skrzydła pałacowego, zwanego dzisiaj “Nowym Zamkiem”. Po śmierci dziedzica w kwietniu 1922 lokalnymi dobrami zarządzał syn Conrad Kissling, który pięć lat później z powodów ekonomicznych sprzedał Bagno wraz z pałacem, zatrzymując jedynie wzgórze Kaltenhausen, gdzie wystawił rodzinne mauzoleum.

Majątek Kisslingów przeszedł na stan Śląskiego Towarzystwa Kredytowo-Ziemskiego z siedzibą we Wrocławiu, by za jego pośrednictwem w 1930 roku trafić w ręce Zgromadzenia Salwatorian szukających odpowiedniego zaplecza w celu utworzenia domu formacyjnego. Do 1940 zakonnicy zdążyli urządzić w pałacu studium filozoficzno-teologiczne, a następnie nowicjat, na czas wojny zmuszeni byli jednak opuścić budynek klasztorny, w którym władze zorganizowały tzw. Umsiedlungslager, czyli obóz dla wysiedleńców oraz volksdeutschów z Jugosławii, Łodzi i Warszawy. W roku 1945 obiekt przejęli Salwatorianie prowincji polskiej i użytkują go do dziś.

Zbudowany na planie nieregularnego wieloboku z ryzalitami oraz wewnętrznym dziedzińcem. Skrzydła jedno i dwutraktowe, piętrowe, zostały nakryte dachami dwuspadowymi z attykami i szczytami. Obok pałacu zachował się także park krajobrazowy z kilkoma gatunkami starodrzewu.