Kościół w Haczowie wzniesiony został w pierwszej połowie XV w. W 1494 ozdobiony monumentalną polichromią. Uszkodzony znacznie w czasie najazdu Tatarów w 1624. Następnie gruntownie odnowiony i rozbudowany. Powstała wówczas wieża–dzwonnica, wieżyczka na sygnaturkę, dodano soboty, wykonano koliste otwory okienne w nawie, zbudowano ziemny wał obronny. W czasie remontu w latach 1784–1789 powiększono zakrystię, zbudowano nowe soboty, do nawy dobudowano kaplicę Matki Boskiej fundacji Urbańskich, ufundowano nowe wyposażenie świątyni. Około 1864 położono nową polichromię. Jest to drewniany gotycki kościół o konstrukcji zrębowej na kamiennym podmurowaniu, orientowany, trójdzielny. Składa się z: prezbiterium na planie wydłużonego prostokąta o trójbocznym zamknięciu z przylegającą od płn. zakrystią i kryptą pod nim; szerszej nawy na rzucie zbliżonym do kwadratu z dobudowaną od płn. kaplicą Matki Boskiej Bolesnej oraz wieżą od strony zachodniej o silnie pochyłych ścianach z izbicą z ozdobnym ażurem. Wieża nakryta dachem namiotowym zwieńczonym latarnią z cebulastą kopułką. Sanktuarium i korpus nawowy nakryte jednokalenicowym, dwuspadowym dachem z ośmioboczną wieżyczką na sygnaturkę. Kościół i wieżę obiegają soboty. Teren kościoła otoczony jest drewnianym parkanem zadaszonym gontem. Na terenie placu kościelnego znajduje się drewniany zabytkowy spichlerzyk plebański. W 2003 został umieszczony na liście światowego dziedzictwa kulturalnego UNESCO, z następującym uzasadnieniem: najstarszy, największy i najlepiej zachowany gotycki kościół drewniany konstrukcji zrębowej w Europie, praktycznie niezmieniony pod względem konstrukcyjnym, z bogatym wystrojem malarskim i rzeźbiarskim; czytelne nawarstwienia form architektonicznych i dekoracyjnych od XV do XIX w., żródło: