Dawniej w kamienicy znajdowała się cukiernia.
Jedną z najelegantszych cukierni gliwickich był lokal Liboriusa Otto, otwarty w czerwcu 1894 roku, składający się z cukierni i kawiarni. Dodatkową ozdobą lokalu był cienisty ogród. Lokal mieścił się początkowo pod numerem 4, później 25. Składał się on z dużej cukierni od frontu, gdzie można było nabyć ciastka, z boku był niewielki pokoik z kilkoma stolikami dla bardziej niecierpliwych klientów, którzy natychmiast po zakupie słodkości mogli dać upust łakomstwu. Po prawej stronie był pokój kawiarniany, z tyłu pokój bilardowy, obok kuchnia i mały pokoik do wynajęcia. W piwnicy znajdowała się piekarnia z ogromnym piecem. Lokal został otwarty w czerwcu 1897 roku. W 1903 roku L. Otto poprosił o przepisanie koncesji na swe-go wieloletniego współpracownika, Maxa Arnolda. Odtąd firma funkcjonowała pod szyldem „Max Arnold L. Ottos Nachfolger”. W 1910 roku lokal został powiększony o osobną salę dla palaczy. Zmodernizowano też całe wyposażenie piekarni w piwnicy. Wyroby do sklepu i kawiarni dostarczano wewnętrzną windą. Lokal istniał jeszcze w końcu lat dwudziestych, wymienia go gliwicka księga adresowa z 1928/29 roku.
Źródło: Małgorzata Kaganiec - Lokale gliwickie do 1945 roku
/
