Podziemia kredowe są unikatowym zabytkiem staropolskiego górnictwa kredy. Wydobycie kredy prowadzono z piwnic domów mieszczańskich. Kopalnictwo kredy, rozwijające się od XVI w., było oparte na eksploatacji kredy na własnej działce.

Zasięg wielopoziomowych chodników, drążonych nawet na głębokości 20 m, nie wykraczał poza granice działki.
Labirynt korytarzy i komór powstał w wyniku przypadkowego łączenia się pojedynczych wyrobisk.

Wydobycie kredy prowadzono bez kontroli, wykształcając jednak oryginalne techniki pozyskiwania surowca i specyficzny sposób zabezpieczenia wyrobisk.
Chełmiania czerpali zyski z tej działalności, wysyłając transporty kredy nawet na potrzeby Akademii Krakowskiej. Wydobycie przerwano w XIX w., kiedy wydrążone chodniki zagrażały bezpieczeństwu mieszkańców.
Po zabezpieczeniu wybranych fragmentów korytarzy przygotowano trasę turystyczną, która stanowi niewielki, dwukilometrowy fragment istniejących wyrobisk.

Spisane z tablicy info na obiekcie.