Pierwotnie był to późnorenesansowy dwór wzniesiony w 1603 r. W latach 30 XVIII w. nastąpiła jego barokowa przebudowa – dzięki temu powstał budynek 3-kondygnacyjny , 7-osiowy z wtopionymi na narożach wieżyczkami i mansardowym dachem . W głównym wejściu znajdował się bogaty portal . Jak większość pałaców na Dolnym Śląsku po 1945r. stał się własnością P.G.R-u - z tej też przyczyny z pałacu są już tylko ruiny ( ocalała zabudowa folwarczna ),. Pozostał też dawny park - park ten powstał jako ogród ozdobny w latach 30 XVIII w. w czasie barokowej przebudowy późnorenesansowego dworu wzniesionego w 1603 r. Po północnej stronie pałacu znajdował się zbór ewangelicki ( też już nieistniejący ), do którego wiodła prosta droga ukształtowana na tarasowym nasypie i obsadzona szpalerem drzew tworzących pergolę. Bok ogrodu ozdobnego umocniony był kamiennym murem, który oddzielał założenie od znajdującego się niżej stawu hodowlanego. Zasadniczym elementem kompozycji tego ogrodu był parter, ujęty z trzech stron kanałem wodnym, przez który przerzucone były w części przypałacowej dwa kamienne mostki. W latach 60. XIX wieku brzegi kanału obsadzone zostały pomnikowymi okazowymi dzisiaj drzewami, którymi są ok. 130 - letnie platany i tulipanowce. W składzie gatunkowym starodrzewia najliczniej występują klony pospolite, graby pospolite, dęby szypułkowe i kasztanowce białe. Ich wiek dochodzi do 130 lat. Drzewa pomnikowe to : jesion wyniosły, topola biała, tulipanowiec amerykański, platan kolonisty. Zaczerpnięto m.i. ze strony