Pomysł zbudowania świątyni katolickiej na wschodnim brzegu Nysy Łużyckiej powstał pod koniec lat 20-tych. Zakup działki spełniającej wstępne założenia pozwolił przystąpić do opracowania projektu, który powierzono inż. B. Sanderowi.
Jego pomysł - to budowa obiektu prostego, funkcjonalnego, obliczonego na potrzeby wojska i ludności cywilnej. 27 marca 1929 roku ks. prałat F. Bruckner z parafii św. Krzyża w Görlitz poświęcił plac pod budowę kościoła a już 26 maja 1929 r. wmurowano kamień węgielny.
Budowa postępowała błyskawicznie i 11 maja 1930r. Ksiądz Kardynał Adolf Bertram z Wrocławia konsekrował Kościół i oddał go pod szczególną opiekę św. Bonifacego - głównego patrona Niemiec. Nowo wybudowany Kościół był filią parafii św. Krzyża w Görlitz i pełnił funkcję Kościoła garnizonowego.W 1939 roku w kościele zostały zamontowane organy z synagogi w Görlitz. Od grudnia 1940r. przeszedł pod wyłączną administrację archidiecezji wrocławskiej.
W czasie II wojny światowej tutejszy proboszcz ks. F. Scholz otaczał opieką duszpasterską przebywających na pracach przymusowych i w Stalagu VIIIa.
Po wojnie zostało przebudowane wnętrze Kościoła ustawiono figury: św. Wojciecha i św. Stanisława – Patronów Polski i ufundowano nowe dzwony.