Taras południowy to najbardziej słoneczne miejsce na zamku, nic więc dziwnego, że w średniowieczu wielki mistrz Zakonu urządził tu sobie ogród różany. Specyfika korporacji krzyżackiej przyniosła w tej dziedzinie połączenie ogrodu zamkowego (będącego ważnym składnikiem kultury rycersko-dworskiej) i ogrodu klasztornego.
Najbardziej rozległe obszary przeznaczone pod uprawy, zawierające nie tylko warzywniki, ale również winnice, sady, a nawet stawy rybne, rozciągały się po północnej i wschodniej stronie zamku. Zarządzał nimi brat pełniący funkcję mistrza-ogrodów. Tu na tarasie południowym mógł być jedynie urządzony prywatny ogród o charakterze ozdobnym, gdzie wzniesiono reprezentacyjną altanę przeznaczoną tylko dla wielkiego mistrza. Być może należy ten obszar utożsamiać z rozarium wzmiankowanym przez niektóre źródła.



Po lewej stronie od wejścia z cmentarza znajduje się niewielki budynek, tzw. Domek Dietricha – wzniesiony w latach 1413-1414 jako mieszkanie dla rycerza Dietricha von Logendorf, który przez kilka lat był doradcą wielkich mistrzów i dobroczyńcą Zakonu. W okresie nowożytnym, gdy w zamku stacjonowała polska załoga, w domku była siedziba furtiana pilnującego przejścia z zamku do miasta. Dziś mieszczą się tu biura Muzeum Zamkowego. Wnęki muru oporowego, jak na pozostałych tarasach, mieszczą rozmaite detale architektoniczne, pochodzące przede wszystkim z zamku malborskiego, ale też z innych zamków krzyżackich. Pośrodku tarasu wznosi się fontanna podkreślająca rekreacyjny charakter tego zakątka, ustawiona w trakcie wielkiej restauracji warowni w końcu XIX w. Perspektywę tarasu od zachodu zamyka wysoki, założony skośnie do bryły zamku ganek do Gdaniska.
Za