Wieś założona w 1663 r. na gruntach wsi Unięcice (Meffersdorf) w dobrach Gersdorfów, przez osiedlenie części ewangelików z Frydlantu i Noveho Města. W 1666 r. powstał rynek i kościół, a w 1667 r. elektor saski Jan Jerzy II nadał Pobiednej przywilej na roboty górnicze. Mieszkańcy zajmowali się tu m.in. szlifowaniem granatów, a w 1676 otworzono tu farbiarnię i nieco później fabrykę szklanych paciorków. Według innej wersji, właśnie te szklane paciorki były zwane "granatami". W 1815 r. po przejsciu do Prus miasto utraciło prawa miejskie, chociaż przyłączono do niego Unięcice i okoliczne wioski (Gierałtówek i Wolę Sokołowską). Pobiedna była znacznym ośrodkiem tkactwa chałupniczego. W końcu XIX w. Pobiedna po doprowadzeniu do Unięcic linii kolejowej przeżyła pewien rozwój w związku z powstaniem zakładów przemysłowych i zachowała taki charaker do końca XX w. Słaba dostępność komunikacyjna wsi i przełożyła się na znaczny regres. Pobiedna, która dawniej słynęła z tkactwa, a przez niemal całe ubiegłe stulecie funkcjonowało tutaj trzy duże tkalnie, obecnie nie posiada na swoim terenie już żadnego zakładu produkcyjnego.