Sosnowicki dwór w 1723 zbudował go z drewna (lub rozbudował – taka data widniała na belce stropowej) ojciec Józefa Sosnowskiego. Trzydzieści lat później dostawiono do niego cztery narożne murowane alkierze oraz tzw. skarbiec, murowany, piętrowy. Dwór miał odtąd główny korpus drewniany, ale murowaną ścianę tylną. Dachy – czterospadowe, gontowe. W środku było łącznie siedemnaście pomieszczeń – sześć w korpusie głównym, po dwa w każdym z alkierzy (w jednym z nich miał później pokój Kościuszko) oraz dwa pokoje na pięterku plus sień. Wnętrza reprezentacyjne miały wystrój rokokowy. Podczas I wojny światowej wycofujący się Rosjanie spalili dwór i zabudowania gospodarcze, zgliszcza zostały rozebrane. Ocalała jedna z bocznych oficyn – ta, w której umieszczono rannego Kościuszkę, kiedy po bitwie pod Maciejowicami w 1794, wieziono go przez Sosnowicę do Włodawy. Po II wojnie była odnawiana, ale pełen blask odzyskała, kiedy w 2000 została przystosowana na pensjonat „Dworek Kościuszki”.=, żródło: - FM