Świątynię wybudowano na miejscu gotyckiego kościoła, wzmiankowanego już w 1346 r.W XVII w., przebudowano go na tzw. kościół graniczny, w którym modlili się i przyjmowali sakramenty ewangeliccy Ślązacy. Po 1945 r. kościół przez kilka lat funkcjonował jako katolicki. W latach stalinowskich prawdopodobnie władze kościelne nie mogły uzyskać pozwolenia na niezbędne remonty (np. dachu). Doprowadziło to kościół do ruiny, aż trzeba było go zamknąć.Dewastacji dopełnili szabrownicy.
Obecnie z dawnego wyposażenia tej świątyni nie zachowało się właściwie już nic z wyjątkiem jednego drewnianego epitafium Heleny von Gersdorf z roku 1673. W centralnej części epitafium portret zmarłej w wieku 15 lat Heleny – córki Wiganda von Gersdorff, założyciela Pobiednej, do 1945 r. noszącej na cześć fundatora nazwę Wigandsthal. W 1962 r. władze postanowiły przenieść wyposażenie zboru w Pobiednej do Wrocławia, ratując je przed dalszą dewastacją. Obiekt posiadał bardzo bogate wyposażenie. Były tu m.in. niezwykłej urody trzy kryształowe żyrandole z roku 1732, barokowa loża z herbami właścicieli Pobiednej von Gersdorfów, ambona ozdobiona figurami czterech ewangelistów, czy naturalnej wielkości kamienne epitafia Wiganda von Gersdorf* i jego małżonki Katarzyny Magdaleny. (opracowane na podstawie )