Do domu można było dojść od ulicy Świętokrzyskiej albo Parkową albo wydeptaną w spadzistej łące ścieżką. Powstała ona akurat w tym miejscu ze względu na położenie przystanków autobusowych i „kiosku Ruchu” przy Świętokrzyskiej. Sam budynek wyróżniał się zdobieniami wokół okien i drzwi wejściowych, do których szło się po kilku kamiennych schodach. Wewnątrz prawą część korytarza zajmowały drewniane schody z drewnianą balustradą, na końcu których po prawej stronie, znajdowało się mieszkanie Państwa Żelazowskich. Na wprost schodów była ubikacja. Mieszkanie składało się z dużej kuchni i jeszcze większego pokoju. Z części kuchni wygospodarowano maleńką i ciemną łazienkę. Ogromny pokój podzielony był na mniejsze przestrzenie meblami. Mieszkała w nim od lat 30-tych XX wieku rodzina 2+2. Sam dom zamieszkiwały chyba 4 rodziny… albo mniej? Już nie pamiętam. Budynek wyburzono w latach 90-tych XX wieku.