Pierwsza wzmianka o kościele parafialnym pochodzi z 1271r. Prawdopodobnie pierwotnie jego patronem był św. Urban, a dopiero od końca XVI w. św. Jacek. Początkowo kościół był drewniany. Spłonął jednak w czasie wojny 30-letniej. Na jego ruinach w latach 1603-1632 pod patronatem Mikołaja Rokowskiego została zbudowana barokowa świątynia parafialna.
W latach 1909-1910, gdy proboszczem parafii był ks. Franciszek Bittzer rozbudowano kościół o dwie boczne nawy.
Wewnątrz świątyni znajdują się ołtarze: główny z obrazem św. Jacka i boczne: Najświętszej Marii Panny Różańcowej, Św. Rodzinny i Serca Pana Jezusa. Modlących się oświetla światło przechodzące przez misterne witraże przedstawiające błogosławionych Czesława i Bronisławę po obu stronach ołtarza głównego, a także świętych: Urbana, Alojzego, Jadwigi, Franciszka, Annę, Antoniego. Wg.