Pierwszy kościół w tym miejscu powstał w końcu XIII wieku, ale w l. 1457-1460 uległ zniszczeniu. Prace budowlane nad obecną świątynią rozpoczęły się w 1467 roku i trwały do 1523 roku. Kościół został wzniesiony z cegły na starych fundamentach jako budowla halowa o trzech nawach i sześciu przęsłach, bez wydzielonego prezbiterium. Wnętrze świątyni zostało nakryte sklepieniem kryształowym, zastąpionym w 1534 roku sieciowym. Budowę wieży zakończono w 1623; jej zwieńczenie w kształcie kuli, istniejące do 1945, w 1923 pozłocono. Po pożarze w 1668 roku świątynia została skrócona o jedno przęsło. Podczas II wojny światowej budowla została zniszczona. Zwalona została wieża, jedyny dzwon (z 1502) był w połowie stopiony. Świątynia została pozbawiona dachów i okien, natomiast sklepienie zostało podziurawione i straciło swój wygląd (obecnie w nawie głównej znajduje się sklepienie kryształowe, w bocznych żebrowe). Neogotyckie ołtarze uniknęły zniszczeń. W 1945 roku rozpoczęto usuwanie gruzów, wprawianie szyb w oknach i zabezpieczanie przed opadami atmosferycznymi. W dniu 2 maja 1945 roku świątynia została poświęcona przez księdza Konrada Willa, natomiast w dniu 3 maja tegoż roku ksiądz Klemens Majewski odprawił w niej pierwsze nabożeństwo. W 1957 roku ksiądz biskup Tomasz Wilczyński przekazał świątynię Orionistom.

6 czerwca 1922 przed kościołem odsłonięto pomnik plebiscytu 1920r., autorstwa Victora Heinricha Sieferta, przedstawiający stojącego Krzyżaka z mieczem oraz napisem Dies Land bleibt deutsch 11 Juli 1920.