Plac Żelaznej Bramy – plac w Śródmieściu Warszawy położony pomiędzy ulicami: Marszałkowską, Graniczną, Ptasią i Przechodnią.
Nazwa placu wywodzi się od żelaznej bramy, która oddzielała dawne tereny nienależące do Warszawy od Ogrodu Saskiego. Dawniej cały Ogród Saski był otoczony murem, a na jego teren prowadziło kilka bram; spośród których główna oś (Oś Saska) była zwieńczona od zachodu głównym wejściem do Ogrodu Saskiego – Żelazną Bramą.
Od drugiej połowy XIX wieku plac był największym targowiskiem Warszawy, a największy targ odbywał się w piątki dlatego, że znaczna część straganów należała do Żydów, którzy nie pracowali w soboty - szabat.
W czasie powstania warszawskiego, 9 sierpnia 1944 r. podczas ewakuacji niemieckiej administracji z otoczonego przez żołnierzy AK pałacu Brühla - siedziby gubernatora dystryktu warszawskiego Ludwiga Fischera, na placu Żelaznej Bramy zastrzelono jego zastępcę - wicegubernatora Herberta Hummela.
Po powstaniu zburzono lub spalono wszystkie budynki znajdujące się na placu.
Po 1945 zlikwidowano biegnącą przez plac Żelaznej Bramy linię tramwajową. W 1965 wokół placu rozpoczęto budowę 16-kondygnacyjnych bloków osiedla Za Żelazną Bramą, które zasadniczo zmieniło oblicze dawnego Mirowa.
Nazwa placu wywodzi się od żelaznej bramy, która oddzielała dawne tereny nienależące do Warszawy od Ogrodu Saskiego. Dawniej cały Ogród Saski był otoczony murem, a na jego teren prowadziło kilka bram; spośród których główna oś (Oś Saska) była zwieńczona od zachodu głównym wejściem do Ogrodu Saskiego – Żelazną Bramą.
Od drugiej połowy XIX wieku plac był największym targowiskiem Warszawy, a największy targ odbywał się w piątki dlatego, że znaczna część straganów należała do Żydów, którzy nie pracowali w soboty - szabat.
W czasie powstania warszawskiego, 9 sierpnia 1944 r. podczas ewakuacji niemieckiej administracji z otoczonego przez żołnierzy AK pałacu Brühla - siedziby gubernatora dystryktu warszawskiego Ludwiga Fischera, na placu Żelaznej Bramy zastrzelono jego zastępcę - wicegubernatora Herberta Hummela.
Po powstaniu zburzono lub spalono wszystkie budynki znajdujące się na placu.
Po 1945 zlikwidowano biegnącą przez plac Żelaznej Bramy linię tramwajową. W 1965 wokół placu rozpoczęto budowę 16-kondygnacyjnych bloków osiedla Za Żelazną Bramą, które zasadniczo zmieniło oblicze dawnego Mirowa.
/
