Świątynia, najprawdopodobniej drewniana, istniała w tej miejscowości już w 1389 roku. Pod koniec XIV wieku wzniesiono obecną budowlę murowaną. Wieża dzwonnicza powstała pod koniec wieku XVI. W roku 1714 przebudowano szczyt wschodni świątyni, w latach 1729-1741 przebudowano wieżę, natomiast w 1783 roku dobudowano kruchtę od strony południowej. Nowy dach kościoła pochodzi z 1804 roku. Od czasów reformacji do 1945 roku kościół służył wspólnocie ewangelickiej. Po drugiej wojnie światowej przejęli go katolicy. Parafię rzymskokatolicką reaktywowano tu w 1962 roku.
Jest to kościół gotycki, orientowany, salowy, jednonawowy. Wzniesiono go z cegły na kamiennej podmurówce. Od strony północnej znajduje się zakrystia i kruchta, od południa druga kruchta, natomiast od zachodu – prosta, kwadratowa, trzykondygnacyjna wieża o elewacjach wydzielonych gzymsami i przykryta dachem czterospadowym z dachówki. Korpus nawowy został wzmocniony szkarpami, a jego ściany podzielono wąskimi, wysokimi oknami o ostrołukowym kształcie. Całość przykryto dachem dwuspadowym z dachówki. Wnętrze sklepione zostało drewnianym stropem płaskim.
Za Wikipedią