Pałac i park: już w XIII wieku w miejscu dzisiejszego pałacu wznosiła się murowana budowla, która była pierwotną rezydencją rycerską rodu Wierzbnów, bądź pierwszą plebanią. Obiekt ten zniszczony został na przełomie XIII i XIV wieku. Na jego miejscu już w XIV wieku powstała kolejna budowla wykonana z łamanego kamienia o prostokątnym zarysie z wymiarami 15x12,7 m. Budynek ten należał do popularnego na ówczesnym Śląsku typu wieży mieszkalnej. Do 1403 roku był siedzibą rycerzy von Rohnau, kiedy to sprzedany został (wraz z folwarkiem, ziemią uprawną, winnicą, młynem i in.) krzeszowskiemu klasztorowi cystersów. W czasie wojen husyckich budowla wraz z folwarkiem klasztornym została prawdopodobnie mocno zniszczona. Jej odbudowa datowana jest na ok. 1447 rok. W początkach XVI wieku dwór został przebudowany i zaadoptowany na siedzibę administratora folwarku należącego do klasztoru krzeszowskiego. Po utworzeniu w 1683 roku w Wierzbnej przeoratu, kolejna przebudowa uczyniła ze starego dworu, okazałą rezydencję. Dodano wówczas do korpusu dawnej budowli dwa skrzydła, wskutek czego powstało trójskrzydłowe założenie pałacowe o kształcie podkowy. Budynek miał dwie kondygnacje i przykryty był dachem czterospadowym z facjatami. Około 1893 roku nastąpiła przebudowa dawnej siedziby przeora w celu nadania jej Odpowiedniego dla epoki standardu mieszkalnego. Zmieniono wówczas częściowo rozplanowanie oraz przeznaczenie niektórych pomieszczeń. Założono instalację elektryczną i wodno-kanalizacyjną. Z zewnątrz odnowiono i wzbogacono detal architektoniczny elewacji w typie barokowym (pilastry, obramienia okien i drzwi, gzymsy, boniowanie). Zmieniono wykroje wszystkich okien z prostokątnych na zamknięte półkolem. Od strony zachodniej dobudowano balkon, a od południowej dwa tarasy, jeden z loggią. Dojazd do pałacu zamknięty został trzyosiową, murowaną i tynkowaną neobarokową bramą z podziałami ramowymi (środkowy przejazd w formie pełnołukowej arkady, po bokach odcinkowo zamknięte blendy, w zwieńczeniu trójkątny osiowy szczyt). Po zakończeniu działań wojennych w 1945 roku, folwark wierzbneński zajmowała Armia Radziecka, doprowadzając do zrujnowania pałacu i rozgrabienia majątku ruchomego. W okresie późniejszym w zabudowania „podworskie” przejął PGR . Dopiero w latach 60-tych XX w. przeprowadzony został remont budynku pałacowego (m.in. zmiana w rozplanowaniu wnętrz, wybicie nowych okien), który przeznaczony został na cele mieszkaniowe. Brak należytej troski sprawił, że z upływem czasu pałac stał się jedynie „zamieszkałą ruiną”. Od 2002 roku zespół poklasztorny wraz z pałacem jest własnością prywatną