Pierwsza scena w mieście działała już w XVII i XVIII wieku jako szkolny teatr w bydgoskim kolegium jezuickim (obecny ratusz przy ul. Jezuickiej). Sala teatralna była później użytkowana przez rozmaite zespoły pomimo rozwiązania zakonu jezuitów pod rządami pruskimi. Dopiero w 1824 roku przedstawienia teatralne przeniosły się na północny brzeg Brdy, zwany Gdańskim Przedmieściem. Sala teatralna znalazła się w dawnym kościele skasowanego przez Prusaków zakonu karmelitów. W 1895 roku dzięki cesarskim subwencjom miasto wzniosło w tym miejscu monumentalny gmach według projektu wybitnego niemieckiego architekta Christiana Heinricha Seelinga.

Teatr Polski powstał jako teatr miejski w 1920 r. obejmując na siedzibę (po początkowym okresie występów m.in. w restauracji Pacera) ten właśnie okazały, świetnie wyposażony technicznie (scena obrotowa) obiekt.

Po II wojnie światowej poważnie nadpalony budynek przy dzisiejszym placu Teatralnym władze miejskie postanowiły wyburzyć. Pod ten adres teatr miał już nigdy nie wrócić. W latach 1945-49 jego siedzibą były kolejno poniemiecki letni teatrzyk "Elisium" i budynek przy ul. Grodzkiej, gdzie do 1988 r. funkcjonowała scena kameralna.

Jesienią 1949 r. oddano do użytku obiekt nowy, zbudowany w znacznej mierze dzięki ofiarności mieszkańców miasta. Autorem projektu architektonicznego był Alfred Licznerski.

Od 28 czerwca 2000 r., na mocy decyzji Rady Miasta, Teatr Polski w Bydgoszczy nosi imię Hieronima Konieczki. - aktora, reżysera, animatora licznych i znaczących w życiu kulturalnym miasta przedsięwzięć.
Za