 |
 |
||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Kościół znajduje się w północnej pierzei placu Teatralnego, po lewej stronie pałacu Jabłonowskich – niegdysiejszego ratusza miejskiego. Historia kościoła w tym miejscu sięga początku XVIII wieku, kiedy to z fundacji prymasa Teodora Potockiego została wybudowany klasztor wraz z małym kościołem pw. Świętego Krzyża dla oo. jezuitów z Rawy Mazowieckiej. W 1774 roku klasztor uległ kasacie, a świątynia stała się kościołem parafii św. Andrzeja. W 1817 roku w zamian za zabrany Marwil, pod budowę Teatru Wielkiego, ...
Kościół znajduje się w północnej pierzei placu Teatralnego, po lewej stronie pałacu Jabłonowskich – niegdysiejszego ratusza miejskiego.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
Historia kościoła w tym miejscu sięga początku XVIII wieku, kiedy to z fundacji prymasa Teodora Potockiego została wybudowany klasztor wraz z małym kościołem pw. Świętego Krzyża dla oo. jezuitów z Rawy Mazowieckiej. W 1774 roku klasztor uległ kasacie, a świątynia stała się kościołem parafii św. Andrzeja. W 1817 roku w zamian za zabrany Marwil, pod budowę Teatru Wielkiego, kanoniczki otrzymały kościół wraz zabudowaniami. w Ilustrowanym przewodniku po Warszawie, Łodzi i okolicach fabrycznych z 1897 r. napisano: ....W 1817 r. kościół został podarowany Pannom Kanoniczkom – „które właściwie nie są zgromadzeniem zakonnem, lecz stowarzyszeniem świeckiem religijnem, gdyż nie czynią ślubów zakonnych i za mąż wychodzić mogą”, a w Ilustrowanym przewodniku po Warszawie wraz z treściwym opisem okolic miasta z 1893 roku czytamy: ...Kanoniczki objąwszy kościół w swoje posiadanie, przerobiły go podług planu Piotra Aignera. W obecnym swym stanie, skromny lecz schludny ten kościółek przedstawia dość ciekawy zabytek swego czasu i nadaje charakter tej części miasta; front kościoła wzniesiony jest w stylu pierwszego cesarstwa. Nic osobliwego, ze względu dzieł sztuki i pamiątek, on nie przedstawia. Właśnie we wspomnianym roku 1819 nastąpiła przebudowa według projektu Christiana Piotra Aignera i świątynia rzeczywiście należała do Kapituły Dam Świeckich tego zakonu, dziś zapomnianego: Panny Kanoniczki były wspólnotą wdów i panien, które nie posiadały rodzin, ale chciały powadzić bogobojne życie. Panną kanoniczką mogła zostać tylko kobieta, która od przynajmniej trzech pokoleń wywodziła się z rodu arystokratycznego z obu stron. W czasie powstania kościół, który był szpitalem powstańczym, uległ częściowemu zniszczeniu. W 1953 roku bierutowskie władze zdecydowały się na rozebranie ruin świątyni i wybudowały na części terenu kościelnego blok mieszkalny. Świątynia przy placu Teatralnym 18 została dopiero odbudowana w latach 1989-90 jako Kościół Środowisk Twórczych pw. Św. Brata Alberta i św. Andrzeja Apostoła. Zrekonstruowana została fasada, a budynek kościelny ze względu na znajdujący się blok przy ulicy Daniłowiczowskiej, został skrócony. W dniu 13 czerwca 1999 roku aktu poświęcenia dokonał papież Jan Paweł II. Na froncie budynku pod tympanonem zostały umieszczone wersy z ewangelii, które zostały wypowiedziane przez Jana Pawła II podczas mszy na pl. Piłsudskiego w 1979 roku Niechaj zstąpi duch Twój i odnowi oblicze ziemi, tej ziemi. |
|||||||||||||||||||||||||
/
|
||
|
||
|
||
|
|
|||||||||||
Kościół rektorski św. Brata Alberta i św. Andrzeja Apostoła na innych fotografiach
|
|||||||||||
|
|
|||||||||||
 |
|
||
|---|---|---|---|