Parafia wzmiankowana w 1305 r. i 1335 r. w archiprezbiteracie niemodlińskim, obejmowała okoliczne wioski Prądy, Wawelno, Sokolniki, Dąbrowę, Ciepielowice, Nową Jamkę, Lipową, Skarbiszów i Karczów. Obecny kościół zbud. ok. 1600 r. W okresie Reformacji była duża grupa ewangelików, którzy posiadali kościoły w Dąbrowie i Karczowie. Z par. wyodrębniono w 1935 r. par. Wawelno, a Skarbiszów w 1957 r. przyłączono do Naroka. Za:
Dąbrowa była wioską parafialną. Do dąbrowskiej parafii katolickiej należały: Ciepielowice, Karczów, Lipowa, Nowa Jamka i Skarbiszów. Ostatnim przedwojennym proboszczem był tu od 1927 roku Karl Knosaalla, a jednym z wikarych - Johan Rosalski, który trafił do Dąbrowy w 1939 roku. Niewiadomo kiedy powstał wzniesiony w stylu romańskim kościół parafialny p.w. św. Wawrzyńca. Kilka elementów budowli kościelnych pochodzi z przełomu XII/XIII wieku. Obok kościoła znajdowało się probostwo i obelisk św. Wawrzyńca. Trzy siostry szarytki ze zgromadzenia św. Elżbiety prowadziły tutejsze przedszkole i zajmowały się pielęgnacją chorych w domach.
W czasach reformacji Dąbrowa uznawana była za wioską ewangelicką, lecz pod zarządem baronów Tschetschau-Mettich (1553-1749) prawie w całości rekatolicyzowała się.
Ewangelicy z Dąbrowy należeli do gminy protestanckiej Karczów-Dąbrowa ze swoim kościołem w Karczowie. W XIX wieku w kaplicy usytuowanej na terenie parku zamkowego odprawiano nabożeństwa ewangelickie. Na początku XX wieku (1908) księżna von Pleß – wdowa po właścicielu dąbrowskich dóbr - przebudowała kaplicę zamkową i umieściła w niej ewangelickie diakonisy prowadzące opieką nad chorymi w gminie. Za: