Stary Rynek 42 – pierwsza wzmianka pochodzi z 1439 roku. Zachowały się w niej gotyckie mury zewnętrzne, w tym elewacja od podwórza ozdobiona trzema ostrołukowymi blendami, oraz średniowieczny układ pomieszczeń. Na parterze znajduje się kasetonowy strop z pierwszej połowy XVI wieku i późnobarokowa balustrada schodów. Na piętrze, natomiast, wykonany w XVIII wieku strop i podłoga w ozdobne kwadraty. Barokowa fasada, która została uszkodzona podczas II wojny światowej, pokryta jest sgraffito wykonanym w 1955. Widoczny jest również, odkryty podczas renowacji, fragment gotyckiego portalu. Pierwsza wzmianka o budynku pochodzi z 1439 roku, kiedy to jej właścicielem był kupiec Michał Burchart. Jego potomkowie byli właścicielami tejże kamienicy aż do lat 20. XVI wieku, gdy nabył ją lekarz-humanista Walenty Reszka, który osiadł w mieście około 1520 roku. On i jego syn, także Walenty, kilkukrotnie sprawowali urząd burmistrza. Jej właścicielami przez cały XIX wiek była polska rodzina kupców i przedsiębiorców o niemieckim nazwisku Freudenreich. W 1835 roku właścicielem był kupiec i posiadacz fabryki octu. Mieszkał z nim jego syn Antoni, znany w mieście lekarz, wierny przyjaciel Karola Marcinkowskiego. Najdłużej istniejącymi w kamienicy instytucjami były sklep winiarski i fabryka papierosów. Opis: Wikipedia
/Petroniusz/