Kościół filialny Wniebowzięcia NMP, wzmiankowany w 1389 r., wzniesiony ok. 1500 r., restaurowany ok. 1900 r., remontowany w 1964 r. Orientowany, murowany z cegły, z trójprzęsłowym prostokątnym prezbiterium, z trójnawowym bazylikowym korpusem, w całości nakryty sklepieniami krzyżowo-żebrowymi, z wieżą od zachodu. W ścianie północnej barokowy portal z 1623 r., a we wnętrzu drewniany, renesansowy ołtarz z początków XVII w., późnorenesansowa ambona, kamienna chrzcielnica z początków XVI w. Na ścianach szereg rzeźbionych nagrobków z 2. poł. XVI w.