Osada wzmiankowana po raz pierwszy w 1495 r. kiedy Henryk I, hrabia na Kłodzku i posiadacz państewka Nachod przypisał do "pustej wsi Pasterka" osadę zwaną Hartwig (Hartvík), lub Černík. Już pod nazwą Brunnkress włączona została do Państwa Homole w 1477 r. W 1601 r. Brunnkresse wraz z Pasterką i Nouzinem zostały włączone go parafii w Radkowie. W 1653 r. Brungreß razem z Pasterką i Luzinem (dawniejsza nazwa Nouzina) należały do niejakiego Mantela. W połowie 18.wieku Brunnkreß została podzielona potokiem Židovka na część północną będącą własnością opactwa w Broumovie i część południową należącą do Hrabstwa Kłodzkiego (usankcjonował ten podział pokój w Hubertusburgu w 1763 r. kończący wojnę siedmioletnią). W połowie lat 30. XIX w. wojska cesarskie zbudowały w Brunnkreß obóz dla zabezpieczenia granicy przed przekraczaniem jej przez osoby, które mogły być nosicielami cholery. Po obozie zostały pozostałości w lesie. W 1836 r. wieś Brunnkreß , lub inaczej Ržezissny składała się z 4 domów: 3 po stronie "czeskiej" i jednego należącego do Pasterki. Od 1892 r. pruska część Brunnkress - tak jak Nouzin, Karłów i Karłówek należały do nowo utworzonej parafii w Pasterce (2 domy, 7 katolików). Czeska część Brunnkress należała od 1849 r. do wsi Bělý w okręgu Broumov. Na podstawie traktatu granicznego pomiędzy Czechosłowacją a Państwem Niemieckim z 1930 dokonano korekty granic w tzw. Czeskim Kątku, gdzie niemiecka część Brunnkress została oddana Czechosłowacji - tzw. Černý důl - 15,5 ha cypel wchodzący wgłąb państwa czeskiego. Po zajęciu Sudetów przez Niemcy w 1938 r. osadę nazwano Resttschechei - były tam wówczas dwa domy. W 1961 r. osadę Řeřišný włączono do wsi Bělý w gminie Machov. Spotyka się spolszczoną nazwę osady Rzerziszoneg -k, ale tylko w publikacjach współczesnych.