Rościszów nr 77. Jest to budynek opuszczony, prawdopodobnie z połowy XIX wieku. Rościszów nr 77. Od połowy XVIII wieku, a w zasadzie po przejęciu Śląska przez Prusy zaczęto budować piętrowe budynki o konstrukcji mieszanej. Typowy wiejski dom tego regionu Gór Sowich jest najczęściej budynkiem o dwóch kondygnacjach podzielonym na część mieszkalną i gospodarczą z dwuspadowym dachem krytym gontem lub dachówką z poddaszem, gdzie składowano siano i słomę. Zazwyczaj część mieszkalna jest drewniana o konstrukcji ryglowej, zaś część gospodarcza i stajnia (w domach chłopskich) lub izby z krosnami (w domach tkaczy) oraz sień są murowane. W sieni znajdują się też główny ciąg kominowy i schody prowadzące na piętro. Piętro budowane jest w konstrukcji ryglowej z wypełnieniem z gliny. Do polowy XIX wieku przestrzenie (pola) pomiędzy elementami konstrukcyjnymi wypełniane były masą glinianą z dodatkiem pociętej słomy, łętów, plew itp.W domu tkaczy na parterze były dwie izby z krosnami,a w chłopskich obora a także chlewik. Na pietrze znajdowały się izby mieszkalne.
- Budynek nr 77 - nr działki 318. Wpisany do rejestru zabytków 21.03.1986 roku pod nr 1150/Wł. Budynek mieszkalny, dwukondygnacyjny, niepodpiwniczony, z użytkowym poddaszem. Drewniana elewacja na poziomie poddasza. Budynek zachowany w dużej mierze w stanie pierwotnym. Oryginalne okna, drzwi, elewacja, elementy wnętrza. Od strony wschodniej drewniana przybudówka.