W obliczu zwiększających się problemów związanych z zaopatrzeniem Warszawy w wodę, w roku 1846 zlecono inżynierowi Pancerowi, ówczesnemu Inspektorowi Dróg Komunikacji, wykonanie odpowiedniego projektu. Prace postępowały ale w związku ze śmiercią Pancera radca Komitetu Budowlanego Henryk Marconi sporządził nowy projekt. W roku 1851 jego realizację zlecono specjalnemu komitetowi złożonemu z miejscowych techników wojskowych i cywilnych pod kierownictwem "Warszawskiego Wojennego Jenerał-Gubernatora". ...
W obliczu zwiększających się problemów związanych z zaopatrzeniem Warszawy w wodę, w roku 1846 zlecono inżynierowi Pancerowi, ówczesnemu Inspektorowi Dróg Komunikacji, wykonanie odpowiedniego projektu. Prace postępowały ale w związku ze śmiercią Pancera radca Komitetu Budowlanego Henryk Marconi sporządził nowy projekt. W roku 1851 jego realizację zlecono specjalnemu komitetowi złożonemu z miejscowych techników wojskowych i cywilnych pod kierownictwem "Warszawskiego Wojennego Jenerał-Gubernatora". Zakupione zostały dwie nieruchomości przy ul. Dobrej, na których powstały: studnia na brzegu Wisły (z powodów gorszych parametrów wody szybko przebudowano ja na zbiornik wody przefiltrowanej), nad studnią budynek maszynowni, pompownia, filtry, baseny osadowe. Oczyszczona woda była stąd przepompowywana do wodozdroju w Parku Saskim. W związku z rozpoczęciem w roku 1881 budowy nowych wodociągów i kanalizacji dla Warszawy, w miejscu dotychczasowej stacji wodociągowej wybudowano przepompownię ścieków w celu przepompowywania ścieków z dolnej do górnej części Warszawy, tj. na wysokość 24,45 m (ówczesny adres to Dobra 42, spotyka się nazwę "stacja pomp kanałowych Warszawa"). Odbywało się to w taki sposób, że ścieki z kanałów D i D1 dolnej części miasta gromadzone były w basenie osadowym przepompowni i stąd pompowane do kanałów górnego miasta za pomocą pionowych pomp nurnikowych, sprzężonych z maszynami parowymi. W przepompowni znajdowały się trzy takie komplety pomp firmy "Orthwein, Karasiński i S-ka w Warszawie" i maszyn parowych Compound z wentylowym rozdziałem pary. Ponadto w chwili gwałtownego powiększenia ilości ścieków (powyżej 330 litrów na sekundę) uruchamiane były dwie pompy odśrodkowe wysokiego ciśnienia firmy Braci Sulzer ze Szwajcarii, napędzane szybkobiegowymi maszynami parowymi z fabryki Willansa i Robinsona w Anglii. Obecnie w tym miejscu funkcjonuje stacja pomp kanałowych "Powiśle" przy czym nie zachowały się żadne przedwojenne budynki stacji.
/Petroniusz/
Pokaż więcej
Pokaż mniej
/
