Obecnie około czterohektarowy park powstał w 1852 roku wg projektu inżyniera powiatu Karola Brochockiego na obszarze pomiędzy obecnymi ulicami Śląską a Krakowskie Przedmieście. Zagospodarowano w ten sposób teren po murach obronnych i fosie. Realizacja projektu trwała do 1895 roku. Na przeciwległych końcach głównej alejki parku znalazły się synagoga (w zachodniej części) i wybudowana nieco później cerkiew (obecny Wieluński Dom Kultury we wschodniej części parku). W granicach parku znalazł się też gmach wybudowany na fundamentach dawnego zamku. Obszar parku kilkukrotnie powiększano, między innymi o teren po zbombardowanej synagodze czy też wyburzonych w drugiej połowie XX wieku kamienicach przy Krakowskim Przedmieściu. W roku 1927 park ogrodzono, zaś 18 maja 1933 roku otrzymał imię Żwirki i Wigury. W latach okupacji park dostępny był wyłącznie dla Niemców. Park mocno ucierpiał w nocy z 1 na 2 czerwca 1995 roku - nad Wieluniem przeszedł wtedy huragan, który zniszczył 40% drzewostanu parku, w tym kilka pomników przyrody.

Roślinność parku to przede wszystkim drzewa i krzewy liściaste. W północno-zachodniej części parku istniała sadzawka, która w okresie powojennym została obudowana i wzbogacona o betonową fontannę. W kwietniu 2014 roku fontanna i betonowa obudowa zbiornika zostały rozebrane, a sama sadzawka zasypana. Istniały plany wybudowania nowej fontanny, jednakże nie zostały zrealizowane.
[kk2019]