Tradycja rodzinna. Aleksy to mój dziadek macierzysty. W czasie I WŚ walczył na froncie zachodnim, dostał się do niewoli francuskiej. Po wojnie pracował w placówce na granicy polsko-niemieckiej na Prośnie w pobliżu Kościelisk. Tam poznał moją późniejszą babcię Annę (z domu Dombek, taki zapis w metryce nazwiska Dąbek, z niemiecką formą zapisu litery "ą"), mieszkankę Kościelisk (niem. Kostelitz). Kiedy wybuchło III powstanie, cała załoga posterunku przyłączyła się do niego, ale jakie to były formacje nigdy się nie dowiedziałem. Po upadku powstania wrócił do Kościelisk, tam się ożenił się i mieszkał do końca życia. Był meliorantem, jeszcze długo po przejściu na emeryturę, zgłaszali się do niego w tych sprawach urzędnicy, by pokazał, gdze i jak przebiegały, często zaorywane, a nie zostały naniesione na mapy (lub zaginione, zaorane) rowy melioracyjne. PS. Kiedyś dziadek tak do mnie padoł (mówił): "I widzis, synek, co jo takom sie ostoł czi (trzy) kilometry od granicy stoć".