Pomnik cesarza Wilhelma I w Gdańsku (Danzig) odsłonięto w dniu 1 września 1903 roku. W uroczystym odsłonięciu brał udział cesarz Wilhelm II - wnuk Wilhelma I.
Pomnik przetrwał do marca 1945 roku, kiedy to został zniszczony przez żołnierzy radzieckich
Pomnik zbudowano w miejscu dawnej fosy (Opływu Motławy), dlatego posiadał fundament sięgający ok. 14 metrów w głąb ziemi. Uroczyste odsłonięcie miało miejsce 1 września 1903, w obecności cesarza Wilhelma II, wnuka Wilhelma I. Autorem elementów rzeźbiarskich był profesor sztuki Eugen Brömel z Królewca. Pomnik miał formę wysokiego cokołu z fińskiego granitu. Na nim została osadzona brązowa postać cesarza na koniu, w polowym mundurze i charakterystycznym hełmie (pikielhauba) na głowie.
U stóp cokołu znalazły się trzy alegoryczne postacie: Borussia – personifikacja Prus (dziewczyna z długim warkoczem i mieczem w dłoni), Vistula – personifikacja rzeki Wisły oraz Ägir – germański bóg morza. Ponad Vistulą umieszczono relief z zamkiem w Malborku i barką na Nogacie, natomiast nad Ägirem okręty wojenne.
Skwer z pomnikiem był popularnym wśród gdańszczan miejscem spotkań. Ponieważ koń miał zadarty ogon, mówiono potocznie, że spotkanie odbędzie się „unter’m Schwanz” („pod ogonem”). Odbywały się tutaj także manifestacje oraz demonstracje, m.in. przeciwko postanowieniom traktatu wersalskiego, odłączającego Gdańsk od Rzeszy Niemieckiej. W 1944 urządzono pod pomnikiem manifestację z okazji nieudanego zamachu na Adolfa Hitlera. W 1944 na cokole nie było już postaci Borussii ani tablicy z inskrypcją, zwieńczonej cesarską koroną – być może oddano je na przetopienie.
W marcu 1945 pomnik został zniszczony przez sowieckich żołnierzy przy pomocy liny, ciągniętej przez czołg. Figurę Wilhelma I zrzucono z cokołu, która rzez jakiś czas leżała w prowizorycznym zbiorniku przeciwpożarowym na Targu Węglowym, potem zaginęła (przypuszczalnie ją przetopiono). Uszkodzony pociskami cokół po pewnym czasie również zniknął. Za: