Sala Mauretańska - od czasów Jana Działyńskiego nazywana Salą muzealną lub Muzeum. Obecnej nazwy Sala Mauretańska zaczęto używać dopiero po II wojnie światowej. Sala powstała w latach 50. XIX wieku, podczas ostatniej przebudowy zamku, poprzez połączenie dwóch pomieszczeń, podwyższenie o jedną kondygnację, przykrycie drewnianym stropem i dobudowanie aneksu w narożnej wieży. Tytus Działyński przeznaczył ją na bibliotekę ale nie zdążył zrealizować tego zamierzenia. Po jego śmierci syn Jan urządził tu salę, w której wyeksponował pamiątki rodzinne i narodowe. Architektura i dekoracja wnętrza sali nawiązuje do arabskiego zespołu pałacowego Alhambra w Grenadzie: Dziedzińca Lwów, Dziedzińca Mirtów i pawilonu w ogrodzie Generalife. Tytus Działyński wraz z głównym projektantem Marianem Cybulskim posługiwali się angielskimi i francuskimi albumami architektury mauretańskiej, kopiując z nich wzory.
/Petroniusz w oparciu o materiały Zamku w Kórniku/