Kościół św. Walentego w Dobrodzieniu - zabytkowa drewniana świątynia, funkcjonująca obecnie jako kościół cmentarny.
Kościół wybudowano w 1630 w miejscu starszego, który został zniszczony podczas wojny trzydziestoletniej. Był wielokrotnie odnawiany - szczególnie konieczna stała się renowacja po II wojnie światowej, kiedy został uszkodzony podczas ostrzału miasta przez wojska radzieckie. Dużo szczęścia miał również w 1846, podczas wielkiego pożaru miasta, który strawił niemal wszystkie budynki, natomiast kościół wyszedł z niego bez szwanku.
Kościół powstał na podmurówce; jest konstrukcji zrębowej (wieża konstrukcji słupowej) i orientowany. Prostokątna nawa z płaskim stropem jest szersza od trójbocznie zamkniętego prezbiterium (nakryte pozornym sklepieniem o łuku segmentowym), do którego przylega czworoboczna zakrystia. Dachy świątyni są siodłowe, kryte gontem - od strony zachodniej znajduje się wieża, nakryta baniastym, ośmiobocznym hełmem. Zewnętrzne ściany oszalowano deskami. Okna kościoła zamknięto łukiem segmentowym.
Wyposażenie jest barokowe - ołtarz główny ufundował w 1644 Adam Wilhelm Dobrodzieński. Dwa boczne ołtarze z XVIII wieku przedstawiają św. Walentego i św. Klarę. Chór muzyczny wsparto na 2 słupach.
Współcześnie kościół należy do parafii św. Magdy Magdaleny w Dobrodzieniu i msze odbywają się w nim tylko podczas pogrzebów oraz 14 lutego - w dniu św. Walentego.
za