Fabrykę kwasu siarkowego na Wojszycach, należącą do Zjednoczenia Fabryk Chemicznch SILESIA (Silesia, Verein chemischer Fabriken) z siedzibą w Żarowie (zakłady istniejące od 1858 r.) zbudowano w 1872 r. Rocznie (wg danych na 1888 rok) w zakładach produkowano 5 tys. ton 50% kwasu siarkowego, z którego produkowano nawozy sztuczne (superfosfat). W zakładach pracowało 300 osób. Fabryka przerabiała piryty które eksploatowano razem z rudami cynkowo-ołowiowymi na Górnym Śląsku, w części przywożono drogą wodną także z Hiszpanii (Rio Tinto). Od 1884 r. surowiec do produkcji dowożono do fabryki koleją - w tym celu zbudowano bocznicę od nowo zbudowanej linii kolejowej z Wrocławia Głównego przez Klecinę do Kobierzyc. W zakładach na Wojszycach produkowano również mączkę kostną jako dodatek do nawozów fosforowych, produktami były także kleje kostne i tłuszcz kostny. W mniejszej ilości produkowano kwas azotowy, sole amonowe, siarczan baru (blanc fixe), chlorek cynku, żelazocyjanek potasu, związki rodu. Ciekawostką jest fakt że w raportach dotyczących lokalizacji innych inwestycji podkreślano że fabryka nie zanieczyszczała powietrza, a odpady zwierzęce stosownie utylizowano. W czasie I wojny światowej na terenie fabryki znajdował się obóz dla jeńców francuskich. Prawdopodobnie w wyniku kryzysu światowego zakłady na Wojszycach upadły pod koniec lat 20. i w latach 30. zostały wyburzone, a bocznica zlikwidowana. Pozostałości obozu jenieckiego były zalążkiem powstania w 1933 więzienia politycznego - pierwszego obozu koncentracyjnego KZ Dürrgoy. Po wojnie na terenie zburzonego zakładu utworzono istniejące do dziś wysypisko gruzu z Wrocławia, zwane Wzgórzem Gajowym.

(moose m.in. za Festschrift zur Feier der XXIX. Hauptversammlung des Vereins Deutscher Ingenieure am 20. August 1888 in Breslau)