Basen przeładunkowy Lisiej Sztolni wybudowano przy wylocie tej sztolni w celu sprawnego rozładunku węgla z łodzi na wozy. Miał on powierzchnię ok. 650 m2 i jednorazowo mieściło się w nim 50 łodzi. Końcowy odcinek sztolni, przed wylotem do basenu, biegł pod obecną ulicą Bolesława Chrobrego a sama niecka znajdowała się po południowej stronie drogi. Po wybudowaniu linii kolejowej ze Świebodzic do Wałbrzycha (rok 1853) spuszczono wodę z Lisiej Sztolni, wybudowano torowisko i rozpoczęto transport urobku za pomocą wózków ciągniętych przez konie, co zwiększyło wydajność do 480 ton na dobę (wcześniej było 100). Być może wówczas zlikwidowano basen przeładunkowy, który przestał być potrzebny. Po zgłębieniu szybu „Julia” w 1867 r. do poziomu Lisiej Sztolni transport węgla odbywał się już szybem. Wówczas sztolnia przestała pełnić rolę drogi transportowej. Na planie z roku 1886 basen już nie istnieje a w jego miejscu i obok znajdują się niezidentyfikowane budowle. Pod koniec XIX wieku zagłębiono szyb Bismarck (później Wanda) przy ul. Mikołaja Reja, który razem z szybami Fuchsberg i Gustav wchodził w skład pola górniczego „Wschodniego”. Na potrzeby szybu Bismarck częściowo w miejscu dawnego basenu przeładunkowego Lisiej Sztolni powstał zakład przeróbki mechanicznej węgla. Jak w roku 1937 wskazywał Kleinwächter w niszy na frontowej ścianie budynku biurowo-magazynowego firmy Großhandlung Fabig & Kühn – wtedy już dawnego zakładu przeróbki mechanicznej węgla – znajdowała się inskrypcja: Lisia Sztolnia – uruchomiona w roku 1794.”
Opr. Piotr Frąszczak (Petroniusz)