Co najmniej od XVIII w. mieszkańcy wsi uczęszczali na nabożeństwa do kościoła p.w. Św. Jadwigi w Prądach, przemierzając pieszo, leśnymi duktami odległość ponad 5 km. Ponadto Szydłów był najliczniejszą miejscowością pośród wszystkich wiosek wchodzących w poczet ówczesnej „quasi parafii” Prądy, objętej duszpasterską posługą przez tułowickich proboszczów. W roku 1912, tj. rok przed rozpoczęciem budowy kościoła, Szydłów liczył 714 mieszkańców z czego 684 było wyznania rzymsko-katolickiego a 30 wyznania ewangelicko-augsburskiego. Rok później – w 1913 r. rozpoczęła się budowa kościoła w stylu barokowym. Materiały budowlane tj. cegły i dachówki pochodziły z miejscowej cegielni, natomiast bazaltowy kamień na podmurówkę rolnicy przywozili z Rutek, wozami zaprzęgniętymi w bydło. Według miejscowych przekazów, pierwsze nabożeństwa odprawiano już w trakcie budowy, pośród nastroszonych rusztowaniami surowych murów. Konsekracja szydłowskiej świątyni miała miejsce w niedzielę, 27 lipca 1913 roku. W roku następnym prace budowlane zakończono, stąd w źródłach jako datę ukończenia budowy przyjmuje się rok 1914. Na patrona wybrano osobę Św. Józefa – Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny (święto patronalne obchodzone 19 marca), ponieważ, co wynika z miejscowych przekazów i tradycji, Św. Józef – Opiekun – był od wielu dziesiątek lat szczególną postacią życia duchowego i religijnego protoplastów dzisiejszych mieszkańców wioski Szydłów. Za: