W czasie poprzedzającym wybuch wojny i w trakcie II wojny światowej na terenach przyległych do Świętoszowa, armia niemiecka zlokalizowała zespół obozów jenieckich:
- Stalag VIII E - z 1939 r., zbudowany przez jeńców polskich czeskich, przeznaczony dla Polaków, Francuzów i Duńczyków, a od 1941 r. dla Rosjan.
- Stalag 309 (VIII E) z 1941 dla jeńców rosyjskich, który stał się dla ok. 100.000 Rosjan miejscem zagłady (bezpośrednio, lub jako obóz przejściowy do docelowego przekazania do obozów koncentracyjnych), od 1942 ro. podporządkowany Stalagowi VIII C z Żagania (przebywali tam wówczas również Brytyjczycy).
- 28 BAB (Kriegsgefangenen Bau- und Arbeitsbataillon), batalion budowlano-roboczy budujący ww. obozy (prawdopodobnie rozwiązana w 1941 r.)
Dziennie w obozach umierało od 80 do 250 jeńców. W lutym 1945 r. wojska radzieckie zajęły obóz w Świętoszowie. W momencie wyzwolenia obozu, 13 lutego 1945 r. przy życiu zostało ich zaledwie 200. Dziesięć dni później zostali bestialsko zamordowani przez funkcjonariuszy NKWD jako rzekomi zdrajcy ZSRR. Dawny niemiecki obóz jeniecki do 1954 r. funkcjonował jako więzienie NKWD o zaostrzonym rygorze.