Po raz pierwszy kamienica pojawiła się w źródłach pisanych w 1512 r. już jako budynek murowany. Około połowy XVI w. jej kolejnymi właścicielami zostali Jan i Helena Kretkowie, w końcu XVI w. kamienica jako posag Katarzyny Kretkówny przeszła w ręce Sebastiana Konopnicy, burmistrza Lublina, który przeprowadził jej generalny remont (nadbudowa II i III piętra i wprowadzenie bogatej dekoracji kamieniarskiej fasady, widocznej do dzisiaj (połączenie cech manieryzmu włoskiego z wpływami niderlandzkimi w rodzimej interpretacji)).

Nazwa "kamienica Sobieskich" pochodzi z błędnie interpretowanych do lat 60.XX w. portretów na fasadzie Katarzyny Kretkówny i Sebastiana Konopnicy gdzie własność domu przypisywano Markowi Sobieskiemu wojewodzie lubelskiemu.

Dopiero prace remontowe po awarii wodociągowej w 1958 r. pozwoliły zweryfikować błąd.

Własnością rodziny Konopniców kamienica pozostała do 1655 r. po czym przez wieki zmieniała właścicieli, aby przed wybuchem II wojny światowej stać się własnością rodziny Krzyżanowskich. W 1938 r. wg projektu Czesława Doria-Dernałowicza odbudowano rozebrane wcześniej III piętro i zwieńczono je grzbietem attyki. Po wojnie prace remontowe prowadzono w 1954 r. wg proj. J. Gontarczyka. Odtworzono wtedy attykę bez odtworzenia jej wyglądu
historycznego, przebudowano III piętro i prowizorycznie zakonserwowano manierystyczną kamieniarkę. Attykę ozdobiono dekoracją sgraffitową, swobodnie interpretując motywy renesansowe. Obecny wygląd kamienicy, powiązany z rekonstrukcją dekoracji parteru, konserwacja kamieniarki i malowaniem w kolorze błękitu kobaltowego jest wynikiem prac konserwatorskich wykonanych na
początku XXI w.

Kris_2 za: "Lublin-przewodnik", Wydawnictwo Archidiecezji Lubelskiej "Gaudium", 2012 r.