Icchak Lejb Perec [Peretz] (1852-1915) ). Wraz z patronem VII LO w latach 1947-1969 ( ) Szolemem Alejchemem (pseudonim literacki Szolema Rabinowicza, , ) oraz Mendele Mojcher-Sforimem (pseudonim literacki Szolema Jakowa Abramowicza, ), współtwórca w drugiej połowie XIX wieku świeckiej literatury pięknej w języku jidysz. Z wykształcenia prawnik, urodził się w Zamościu, zmarł w Warszawie. Pisał na początku po hebrajsku i po polsku, ale dość wcześnie zaczął pisać w jidysz, i w tym języku powstały jego najbardziej znane i wśród żydowskich mas powszechnie czytane utwory. Pisał nowele, poematy, sztuki teatralne, dokumentował opowiadania ludowe. W polskim tłumaczeniu są dostępne Wybór opowiadań (1958) oraz Opowiadania chasydzkie i ludowe (1997). Pierwsze imię Icchak (wymowa Ic-chak) jest oryginalna hebrajska forma imienia Izak. W wymowie jidysz: Ic-chok. Ponieważ Perec pisał przede wszystkim w jidysz, wiec nazwa "jego" ulicy i placu w zasadzie powinna być "Icchoka Lejba Pereca". Drugie imię Lejb jest w jidysz i znaczy "lew", czyli to samo pochodzenie co imię Leon, którego Perec czasami używał jak pisał po polsku. Pisząc w jidisz używał tez czasami formy Lejbusz zamiast Lejb. |