Teren pod budowę świątyni przy ówczesnej Königsbergerstraβe podarowała Justyna Timnik, wdowa po Gustawie kupcu i burmistrzu Mrągowa. Pierwsze prace rozpoczęto w na początku 1860 i przebiegały one w bardzo szybkim jak na ówczesne czasy tempie. Uroczyste poświęcenie przez ks. Rudolfa Borowskiego miało miejsce 28 października 1860, a samodzielna parafią kościół został w dniu 30 lipca 1870. W 1892 rozpoczęto trwającą dwa lata rozbudowę podczas której dobudowano nawy boczne, a następnie dobudowano wieżę ...
Teren pod budowę świątyni przy ówczesnej Königsbergerstraβe podarowała Justyna Timnik, wdowa po Gustawie kupcu i burmistrzu Mrągowa. Pierwsze prace rozpoczęto w na początku 1860 i przebiegały one w bardzo szybkim jak na ówczesne czasy tempie. Uroczyste poświęcenie przez ks. Rudolfa Borowskiego miało miejsce 28 października 1860, a samodzielna parafią kościół został w dniu 30 lipca 1870. W 1892 rozpoczęto trwającą dwa lata rozbudowę podczas której dobudowano nawy boczne, a następnie dobudowano wieżę i część mieszczącą zakrystię, ostatecznie prace ukończono wiosną 1896. 22 czerwca tego samego roku miała miejsce konsekracja, której dokonał bp. Andrzej Thiel nadając świątyni wezwania św. Wojciecha i Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Ostatnia rozbudowa miała miejsce w pierwszych latach XX wieku, po ich zakończeniu 3 października 1910 odbyła się konsekracja z rąk biskupa Augustyna Bludaua. Budowla powstała w stylu neogotyckim na planie prostokąta (25,5 m x 11,5 m), budulcem była czerwona cegła. Korpus posiada wysokość 11 m, a prezbiterium 9,5 m, halowe wnętrze dzieli się na trzy nawy, a dobudowane symetrycznie położone dwie kaplice sprawiły, że współczesny plan kościoła przypomina krzyż łaciński. Dobudowana po zachodniej stronie kwadratowa wieża ma ok. 30 m, kryje ją dwuspadowy dach ze schodkowymi szczytami sterczynowymi. Świątynia posiada oryginalne wyposażenie, którego historia sięga przebudowy z końca XIX wieku i kolejnej sprzed 1910. Na uwagę zasługują trzy ołtarze, główny i dwa boczne, witraże, organy i ambona. Dawid Galus źródło Wikipedia.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
4
/
