Fara (od 2004 r. katedra) bydgoska jest najstarszym, najcenniejszym i jednocześnie najbardziej wyjątkowym zabytkiem w Bydgoszczy. Nie należy wprawdzie do wybitnych dzieł w skali większej niż lokalna i nie może równać się rangą architektoniczną i historyczną z najcenniejszymi zabytkami województwa kujawsko-pomorskiego, to jednak jest reprezentacyjnym obiektem dla tego miasta. Kościół wzniesiono w latach 1466-1502 r.; być może w jego przyziemiu tkwią fragmenty pochodzące z 1. poł. XV w. z okresu po zniszczeniu dawnego drewnianego kościoła przez Krzyżaków w 1409 r., następnie zniszczonego pożarem w 1425 r. Fara bydgoska to budowla niewielka - typowa dla przeciętnych miast średniowiecznych, halowa trójnawowa, trójprzęsłowa o sklepieniach sieciowych i gwiaździstych, bezwieżowa. Uwagę zwraca wyrastająca ponad szczytem wschodnim naw barokowa sygnaturka z latarnią (z 1660 r. fundacji burmistrza bydgoskiego Wojciecha Łochowskiego) oraz szczyt zachodni, ozdobnie zakomponowany o rytmicznie stopniowanych rzędach blend zamkniętych w ośli grzbiet.