Pałac Czartoryskich, wzniesiony pierwotnie przez Lubomirskich według barokowego projektu Tylmana z Gameren w latach 1676–1679. Spalony w 1706 r. przez Szwedów, pałac odbudowali w latach 1722–1736 Sieniawscy i Czartoryscy, według rokokowego projektu Jana Zygmunta Deybla. Ostatecznie w latach 1785–1810 pałac został przebudowany w stylu klasycystycznym przez Czartoryskich według projektu Chrystiana Piotra Aignera. W części środkowej pałacu zachowana barokowa sień, na I piętrze - sale: kamienna i gotycka, na II - sala rycerska.W prawym skrzydle sale kolumnowa, balowa i sala rysunku (ostatnie z okresu Instytutu Wychowania Panien). Wnętrze budowli zachowuje liczne tablice pamiątkowe z bogatej historii pałacu. Front pałacu zdobiony przez arkadowy portyk. Do zwiedzania udostępniane są: sień pałacowa, klatka schodowa, sala kamienna, sala gotycka, sala rycerska oraz sala tradycji.
Pałac otacza park krajobrazowy, założony przez Lubomirskich. W parku mieści się wiele zabytkowych budowli, m.in. Świątynia Sybilli, Domek Gotycki, kościół Wniebowzięcia NMP, Pałac Marynki, Brama Rzymska, Domek Grecki, Domek Żółty, Altana Chińska, marmurowy Sarkofag, rzeźba przedstawiająca Tankreda i Kloryndę.