Jemielnica to najstarszy ośrodek kościelny na ziemi strzeleckiej, który istniał już w 2 połowie XIII w. Opactwo cysterskie w Jemielnicy było bowiem drugim opactwem cysterskim w księstwie opolsko-raciborskim (po opactwie w Rudach). W średniowieczu cystersi nie sprawowali w Jemielnicy funkcji duszpasterskich. Istniały tu dwa kościoły: większy, klasztorny (pierwotnie p.w. NMP), wzniesiony w XIII/XIV w. oraz mniejszy (wzniesiony w XIV w.) - parafialny p.w. Wszystkich Świętych, który był u schyłku XVII w. budowlą murowaną, z wieżą i skromnym wystrojem wnętrza, które tworzyły trzy ołtarze. Natomiast kościół klasztorny miał w 1660 r. aż siedem ołtarzy. W 1 połowie XVIII w. w kościele klasztornym istniała kaplica św. Józefa, która była centrum kultu tego świętego. Najprawdopodobniej świątynia cystersów przejęła w owym czasie funkcje kościoła parafialnego. Klasztor cystersów został zlikwidowany decyzją pruską 24.11.1810 r., a majątek skonfiskowany na rzecz skarbu pruskiego. Wg. W latach 1300 – 1328 powstał trzynawowy kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Po roku 1733 świątynię rozbudowano o dodatkowe przęsła i wieżową fasadę według projektu Friedricha Gansa z Karniowa. Dekorację i wyposażenie wykonano w XVIII w. Działali tu m.in. rzeźbiarze M. Kössler ze Szwabii – autor ołtarza głównego, czy pochodzący z okolic Ratyzbony J. J. Lehner, który wykonał ołtarze boczne. W świątyni znajdują się też obrazy Michaela Willmana z II poł. XVII. Ogółem kościół posiada 16 barokowych ołtarzy i rokokowe organy. Tu tworzył Johannes Nucius (1556 - 1620), jeden z najwybitniejszych śląskich muzyków, a zarazem opat konwentu jemielnickiego od roku 1591. Niestety głównie z powodu wielkiego pożaru w Jemielnicy w 1617 roku, z jego bogatej twórczości niewiele się do naszych czasów zachowało. Pochowany jest w jemielnickim kościele.