6
 |
 |
||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Kościół p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny jest kościołem parafialnym parafii p.w. św. Zygmunta w Opinogórze Górnej, w dekanacie ciechanowskim.
Pierwszy kościół w Opinogórze został zbudowany w roku 1822. W 1820 r. generał Wincenty Krasiński zwrócił się do biskupa płockiego Adama Michała Prażmowskiego o zgodę na wystawienie kaplicy połączonej z panteonem grobowym rodu Krasińskich. Kaplica została wzniesiona na niewielkim wzniesieniu na skraju parku, w miejscu starego cmentarzyska z czasów ...
Kościół p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny jest kościołem parafialnym parafii p.w. św. Zygmunta w Opinogórze Górnej, w dekanacie ciechanowskim.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
Pierwszy kościół w Opinogórze został zbudowany w roku 1822. W 1820 r. generał Wincenty Krasiński zwrócił się do biskupa płockiego Adama Michała Prażmowskiego o zgodę na wystawienie kaplicy połączonej z panteonem grobowym rodu Krasińskich. Kaplica została wzniesiona na niewielkim wzniesieniu na skraju parku, w miejscu starego cmentarzyska z czasów późnorzymskich. W dniu 18.10.1922 r. kościół został konsekrowany, jako filia kościoła w Ciechanowie. W dwa dni po konsekracji, w świątyni zostały złożona trumna z ciałem zmarłej kilka miesięcy wcześniej żony gen. Wincentego Krasińskiego, Marii z Radziwiłłów (w uroczystości żałobnej wzięło udział czterech biskupów i kilkudziesięciu księży). Zbudowany w 1822 r. niewielki kościół miał kształt rotundy o średnicy ok. 10 m. Składał się z kościoła górnego, z wejściem od strony północnej i dolnej kaplicy przeznaczonej na panteon grobowy, z wejściem od strony południowej. Ponieważ wkrótce kościół okazał się za mały dla wszystkich wiernych z siedmiu wsi przynależnych do Opinogóry, podjęto kroki w celu jego rozbudowy. Początkowo, w roku 1874 została dostawiona przybudówka do dolnej kaplicy, zaś w latach 1874-1877 wybudowana została nowa świątynia, ufundowana przez wdowę po Władysławie Krasińskim (synu poety Zygmunta, drugim ordynacie opinogórskim), Różę z Potockich. Środki na budowę nowego kościoła pochodziły także z zapisu testamentowego gen. Wincentego Krasińskiego (w kwocie 15 000 rubli). Nowy, istniejący do dzisiaj kościół zaprojektował warszawski architekt Wincenty Rakiewicz. Jest to budowla neoklasycystyczna, jednonawowa, ozdobiona monumentalnym portykiem czterokolumnowym, przekryta dwuspadowym dachem. Istniejąca wcześniej rotunda zastała wtopiona w nowe prezbiterium, a podziemia zostały powiększone do rozmiarów kościoła. Do nowej świątyni przeniesiono kilka obiektów ze starej kaplicy, m.in. pomnik nagrobny Marii Krasińskiej (matki poety Zygmunta), autorstwa Luigi Pampalloniego z 1841 r., przedstawiający scenę jej śmierci (zaproponowaną przez samego Zygmunta); przy łożu umierającej klęczy syn, na którego głowie spoczywa ręka matki. Drugą interesująca rzeźbą wewnątrz kościoła jest epitafium synów poety, Władysława i Zygmunta, przedstawionych w scenie apoteozy krzyża. Rzeźbę tę wykonał francuski artysta Jules Franceschi w 1881 r. Kolejnym dziełem rzeźbiarskim jest epitafium Amelii Załuskiej autorstwa Konstantego Laseczki z 1899 r. Południowa ściana wnętrza kościoła jest „ścianą pamięci narodowej”. Trzy marmurowe płyty upamiętniają ludzi związanych z Opinogórą, którzy zginęli podczas II w.ś.: hrabiego Edwarda Krasińskiego, ordynata opinogórskiego, zmarłego w obozie koncentracyjnym Dachau, księdza proboszcza Teodozjusza Brudnickiego, zamordowanego także w Dachau oraz Romana Konwerskiego ze wsi Kąty, który odmówił udziału w egzekucji polskich więźniów z AK dokonywanej przez Niemców w ciechanowskim zamku, za co sam został stracony w obozie koncentracyjnym Mauthausen. Na ścianie tej umieszczony jest także marmurowy ołtarz ufundowany przez Jana Dziedzica, lotnika walczącego w polskich formacjach w Anglii podczas II w.ś. (syna wieloletniego łowczego w ordynacji, Piotra Dziedzica). Najstarszym obiektem w kościele jest ambona regencyjna z XVIII w., przeniesiona do Opinogóry w XIX w. wraz z ołtarzem głównym z kościoła w Kodniu nad Bugiem, po jego kasacie (w latach 20. XX w. ołtarz powrócił do kościoła w Kodniu). Obecny ołtarz główny ufundował w 1925 r. ordynat opinogórski, hr. Edward Krasiński. Wydzieloną częścią kościoła pw. św. Wniebowzięcia N.M.P. są podziemia grobowe, do których prowadzą ciężkie żelazne drzwi, ozdobione herbem Krasińskich i symbolami śmierci. Kształt i rozmiar podziemi zmieniały się wraz z rozbudową kościoła. Pierwotnie była to jedynie niewielka, sklepiona piwnica oddzielona kratą od przedsionka z wejściem od strony południowej. Po złożeniu w tych podziemiach w 1822 r. trumny z prochami matki Zygmunta Krasińskiego, Marii, w kolejnych latach przybywały tam kolejne trumny i urny z prochami: urna z sercem Franciszka Girardot (+1831), lekarza pułkowego zaprzyjaźnionego z gen. Wincentym Krasińskim; urna z sercem generała Mikołaja Bronikowskiego (+1817), ojca Amelii Załuskiej; trumny z prochami babki poety - Antoniny z Czackich Krasińskiej (+1834) i dziadka Jana Krasińskiego (+1790), przeniesiona z katakumb cmentarza Świętokrzyskiego w Warszawie. Po rozbudowie podziemi kościoła w 1845 r. stały się one panteonem rodowym Krasińskich z linii opinogórskiej. W 1848 r. gen. Wincenty Krasiński wystąpił do Komisji Rządowej o pozwolenie na „chowanie ciał w grobie familijnym”. W roku 1858 w podziemiach spoczęła trumna generała, a w czerwcu 1859 r., przywieziona z Paryża - Zygmunta Krasińskiego. W powiększonych po zbudowaniu nowego kościoła podziemiach spoczęli synowie poety - Władysław (+1873) i Zygmunt (÷1867), wnuk Adam (+1909) i wnuczka Zofia (+1891). W 1909 r. wnętrza podziemi grobowych zostały zmodernizowane. Trumny umieszczono w ścianie katakumb zaprojektowanych przez architekta Jana Kacpra Heuricha starszego. W centralnej części znajduje się grób poety, a nad nim herb Krasińskich w ozdobnym kartuszu. Z lewej strony spoczywają przodkowie poety, a z prawej potomkowie. Obok Zygmunta jego rodzice – Wincenty i Maria, następnie dziadek Jan i babka Antonina. W ostatniej niszy Amelia Załuska, a nad nią serce jej ojca gen. Mikołaja Bronikowskiego. Z prawej strony synowie poety - Władysław i Zygmunt oraz wnuk Adam i wnuczka Zofia. Ostatnia nisza pozostaje pusta - miała w niej spocząć żona Adama, Wanda z Badenich, ale została pochowana przy drugim mężu Zygmuncie Zamoyskim. Nad pustą niszą złożone jest serce Franciszka Girardot (+1831). Na przeciwległej ścianie katakumb wiszą trzy brązowe płyty przedstawiające sceny z dzieł Zygmunta Krasińskiego: „Przedświtu”, „Irydiona” i „Nie-Boskiej Komedii”. Płyty zaprojektował Jules Franceschi, a odlał w giserni paryskiej w 1877 r. E. Gruet. Pierwotnie miały one zdobić cokół pomnika poety, który zamierzali wystawić Krasińscy (do realizacji pomnika jednak nie doszło). Odrębną grupę w podziemiach kościoła stanowią groby Krasińskich z linii oboźnickiej, która po wygaśnięciu linii opinogórskiej objęła ordynację: Józefa Krasińskiego (+1912), jego żony Heleny ze Stadnickich (+1927) i matki Karoliny z Mycielskich (+1912). Także w tej części jedna nisza pozostaje pusta - miał w niej spoczywać hrabia Edward Krasiński. W związku z tym, że jego zwłoki nigdy nie powróciły do Polski (zginął w obozie koncentracyjnym w Dachau w 1940 r.), w 70. rocznicę śmierci hr. Edwarda Krasińskiego Muzeum Romantyzmu odsłoniło tablicę pamiątkową poświęconą temu ostatniemu ordynatowi opinogórskiemu. [jawc, wg:  ]
|
|||||||||||||||||||||||||
/
|
||
|
||
|
||
|
|
|||||||||||
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny na innych fotografiach
|
|||||||||||
|
|
|||||||||||
|
||
|
||
|
|
||
 |
|
||
|---|---|---|---|