Data budowy nieznana - prawdopodobnie w połowie XIII wieku. Pierwszym znanym właścicielem zamku był Tomas v. Glubos, który zmarł w 1337, następnie wzmiankowany w 1346 r. jako lenno braci Glubos (Glaubes, później von Glaubitz). Nazwa zamku od symbolu karpia w herbie. W 1351 roku w posiadaniu Fritza von Talewitz, w 1352 r. w posiadaniu Marsana von Parchwitz, potem zakupiony przez cesarza Karola IV. zarządzany przez burggrabiów. W 1428 r. splądrowany przez husytów, następnie odbudowany. W dniu 15 lipca 1443 r. zdobyty przez księcia ziębickiego Wilhelma, który wspomagany przez Wrocławian spalił zamek. Od 1500 r. własność miasta Lądek stał się znowu siedzibą raubritterów. W 1513 r. po zdobyciu zamku, rozbójników przegnano, a budynki rozebrano, pozostawiając tylko resztki murów. W początkach 1882 r. mieszkańcy Lądka przystąpili do uporządkowania ruin zamku. Prace prowadzono ze środków Towarzystwa Upiększenia Lądka (Landecker Verschönerungsverein) i Kłodzkiego Towarzystwa Górskiego (GGV) pod patronatem ówczesnego burmistrza Lądka Dr. Karla Wehse. Nie dokonano wówczas znaczących odkryć (część znalezisk była wystawiona w kłodzkim muzeum). Dokopano się do fundamentów głównego budynku i odsłonięto duży fragment murów wraz z fosą. Siłami obydwu towarzystw na ruinach wystawiono w 1885 r. wieżę widokową, która już w 1906 roku była zniszczona, co podkreślono w przewodniku z oficyny wydawniczej Johannesa Krausego z Lądka. (informacje wg uporządkował moose)