Erich Mendelsohn - ur. 21 III 1887, Olsztyn (niem. Allenstein), zm. 15 IX 1953, San Francisco, architekt niemiecki.
Studiował w berlińskiej Technische Hochschule (1908–10) i na politechnice w Monachium (do 1912); do 1933 działał w Niemczech; 1933–34 przebywał w Wielkiej Brytanii; 1934 wyjechał do Palestyny, skąd 1941 przeniósł się do USA. Do 1923 jego twórczość była związana z ekspresjonizmem; stworzył jedno z najważniejszych dzieł architektury ekspresjonistycznej — wieżę Einsteina w Poczdamie (1920–24); później projektował w duchu „funkcjonalnego dynamizmu”, będącego próbą połączenia ekspresjonistycznej wyobraźni z wymogami funkcjonalizmu (fabryka pończoch w Leningradzie 1925–27, domy handl. w Stuttgarcie, Wrocławiu i Chemnitz 1927–29, kino Uniwersum w Berlinie 1928); na emigracji projektował gł. budowle użyteczności publicznej, m.in. dom zdrojowy w Bexhill (1934), szpital rządowy w Haifie (1937–38), Centrum Med. Uniw. Hadassah w Jerozolimie (1937–39), Inst. Roln. w Rehowot (1939–41), Maimonides Hospital w San Francisco i centrum gminy żydowskiej w Saint Louis (obie realizacje 1946–50), liczne synagogi. M. zajmował się także teorią architektury; gł. publikacje: Bauten und Skizzen (1924), Russland, Europa, Amerika. Ein architektonischer Querschnitt (1929), Neues Haus, Neues Welt (1931).