 |
 |
||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Dwór w Popieniu stanowi centrum dużego zespołu dworsko-parkowo-folwarcznego. Powstał pod koniec XIX wieku. Pozostałe budynki folwarku pochodzą z XIX, lub XX stulecia.
Od XVII wieku Popień należał do Krukowieckich. Następnie poprzez małżeństwa członków rodów, przeszedł w posiadanie Sulikowskich. Przedostatnim dziedzicem majątku był Karol Sulikowski, dyrektor Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. Przeprowadził on parcelację majątku, liczącego wtedy około 10 tys. ha. Ostatnim właścicielem ziemskim był Adam ...
Dwór w Popieniu stanowi centrum dużego zespołu dworsko-parkowo-folwarcznego. Powstał pod koniec XIX wieku. Pozostałe budynki folwarku pochodzą z XIX, lub XX stulecia.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
Od XVII wieku Popień należał do Krukowieckich. Następnie poprzez małżeństwa członków rodów, przeszedł w posiadanie Sulikowskich. Przedostatnim dziedzicem majątku był Karol Sulikowski, dyrektor Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. Przeprowadził on parcelację majątku, liczącego wtedy około 10 tys. ha. Ostatnim właścicielem ziemskim był Adam Sulikowski, syn Karola. Majątek po kolejnych przekształceniach, liczył jedynie 1000 ha. Podczas II wojny światowej dwór był schronieniem dla Żydów, partyzantów, oraz wysiedleńców z terenu III Rzeszy. Od roku 1944 roku stacjonował tu niemiecki sztab. W czasie tym dwór został zdewastowany i splądrowany. Skradziono zabytkowe meble i klejnoty. W marcu 1945 roku do Popienia weszła Armia Czerwona. Po wojnie zespół dworsko-folwarczny przekształcono w PGR. Po roku 1989 obiekt przejął Skarb Państwa. W 1993 utworzono tu spółkę pracowniczą. W dworze zamieszkali Sulikowscy – potomkowie dawnych właścicieli. Oprócz dworu i parku zachowały się również: czworak, spichlerz, stajnie, oraz zabytkowe ogrodzenie z bramą, żródło: 
|
|||||||||||||||||||||||||
|
||
|
||
|
||
 |
|
||
|---|---|---|---|