Warownia opuszczona została w 1780 roku, kiedy to w jej pomieszczeniach przestały funkcjonować urzędy ziemskie, a dzieła zniszczenia dokonał pożar w 1784 roku, w wyniku którego spłonęły dachy (kryte łupkiem). Skrzydło wschodnie mieściło dwie wielkie sale reprezentacyjne (obie o wymiarach 22 x 9,4 m) znajdujące się na parterze i na pietrze, między basteją, a wieżą bramną. Dolna sala była sklepiona, górna przykryta stropem i miała wykusz latrynowy w pobliżu bastei. Przy sali pierwszego pietra znajdowało się duże, ogrzewane pomieszczenie, które połączone było zarówno z aulą jak i poprzez zewnętrzne schody lub ganek z dziedzińcem. Sale w tym skrzydle służyły księciu, a później stanom księstwa. Posiedzenia stanów odbywały się w pomieszczeniu zwanym izbą stanów, a uroczystości w sali rycerskiej (źródło: Romuald M. Łuczyński "Renesansowy zamek książęcy)